Esekiel 2

₁Son celkkii: “Olmmoš, čuožžil! Mun dáhtun sárdnut dutnje.” ₂Go son sártnui, de mu devddii vuoigŋa mii loktii mu čuoččat. Ja mun gullen su sárdnumin alccesan. ₃Son celkkii: “Olmmoš, mun vuolggahan du israellaččaid lusa, gážžáris olbmuid lusa geat vuostálastet mu. Sii ja sin áhčit leat stuibmidan mu vuostá gitta otná beaivvi rádjái. ₄Mun vuolggahan du goavesmuđot ja garraváimmot olbmuid lusa, ja don galggat dadjat sidjiide: ‘Ná cealká Hearrá Ipmil.’ ₅Sii leat gážžáris álbmot, muhto juogo sii gullet dahje leat gulakeahttá, sii šaddet goit diehtit ahte profehta lea leamaš sin gaskkas. ₆Olmmoš, ale bala sis, ale bala sin sániin, vaikko du ovddas leat gáskálasat ja bastilislánját ja don ásat skorpiovnnaid gaskkas. Ale bala sin sániin alege ballá sis, siihan leat gážžáris álbmot. ₇Juogo sii gullet dahje leat gulakeahttá, don galggat sárdnut sidjiide mu sániid. Sii leat gážžáris álbmot. ₈Olmmoš, gula maid mun dutnje sártnun. Ale leage gážžár nugo dát gážžáris álbmot. Rabas njálmmi ja bora maid mun dutnje attán.”

₉Mun oidnen mo mu guvlui geigejuvvui giehta, ja gieđas lei girjegearru. ₁₀Son lebbii gearu mu ovdii, ja dat lei čállojuvvon dievva siskkil ja olggul. Dasa ledje čállojuvvon morašlávlagat, šuohkanasat ja vuoigimat.