1Armahat vellet! Kun kerran olemma šuanun tämmöset lupaukšet, niin miän pitäy puhistautuo kaikešta, mi pakanoittau runkon ta henken. Jumalua varaten miän pitäy pyhittyä oma elämä kokonah Hänellä.
Puavilan hyvä mieli korinfilaisista
2Antakkua meilä šijua tiän šytämeššä! Myö emmä ole ruatan kellänä viäryttä, emmä ole tuonun kellänä vahinkuo emmäkä elän nikenen varoilla. 3Tätä en šano teitä suutiekšeni. Miehän jo aikasempah šanoin, jotta teilä on šija miän šytämeššä, niin jotta tahomma tiän kera elyä ta tiän kera kuolla. 4Teilä voin paissa aivan šuorah, ta on äijän, mistä voin teitä kehuo. Olen šuanun ylen äijän rohkissušta, ta kaiken ahissukšen kešeššä olen hirvien iloni.
5Makedonijah tultuo emmä šuanun ni vähäistä rauhua. Oli kaikenmoista ahissušta, ympärillä riitoja, šiämeššä varajamista. 6Ka Jumala, kumpani rohkistau allapäin olijie, nošti miän mieltä Tiitan tulolla. 7Hänen tulon lisäkši miän mieltä nošti še, jotta työ olija rohkistan häntä. Hiän pakasi, mitein työ ikävöičettä milma, mitein nyt oletta murehissa ta mitein palavašti puolissatta milma. Še ihaššutti milma vielä enämmän.
8Vaikka miun kirjani šatatti teitä, en ole šiitä pahoillani. A kun lienenki ollun pahoillani, konša nävin mitein še šatatti tiän mieltä vähäkši aikua, 9niin nyt olen iloni. No en ole iloni šentäh, kun tiän mieli pahottu, vain šentäh, kun še mielipaha šai tiät muuttamah mieltä. Tiän mielipaha oli Jumalan mielen mukani, šentäh miän kirjasešta ei ollun teilä mitänä vahinkuo. 10Niätšen Jumalan mielen mukaini mielipaha šuau ihmisen kiäntymäh riähistäh Häneh päin, ta niin še tuou pelaššukšen, eikä šiitä mielipahašta tarviče olla pahoillah. A muallini mielipaha tuou kuoloman. 11Niättähän iče, mitä kaikkie tuo Jumalan mielen mukaini mielipaha on šuanun teissä aikah. Še šai tiät staraimah, puolistautumah, šiäntymäh ta varajamah, ikävöimäh meitä ta innoštumah. Še noššatti teissä himon kurittua šitä mieštä, kumpani eli šiivottomašti. Kaikin puolin työ oletta näyttän, jotta täššä as's'ašša oletta vijattomie. 12Mie en kirjuttan tuota kirjaista teilä šen šiivottomašti elänyön takie tahi häneštä käršinyön takie. Kirjutin šen šentäh, jotta teilä ičellänä Jumalan ieššä kävis šelväkši, mitein palavašti myö olemma tiän puolella. 13Kaikki tämä nošti miän mieltä.
Ka vielä enämmän miän mieltä nošti Tiitan ilo šiitä, jotta työ rauhottija hänen henken. 14Mie en joutun häpiemäh šitä, jotta olin kehun teitä hänellä. Niin kuin kaikki, mistä pakasin teilä, on totta, šamoin on totta šeki, mistä kehuin teitä Tiitalla. 15Hänen šytän lämpenöy, konša hiän muistelou, mitein kuulijaisie työ kaikin olija ta mitein arašti ta arvokkahašti ottija hänet vaštah. 16Olen iloni šiitä, jotta voin kaikešša uškuo teih.
