Toini kirjani fessalonikkalaisilla 2

₁Otamma nyt pakinakši miän Hospotin Iisussan Hristossan tulomisen ta šen, jotta miät kerätäh Hänen luo. Myö molimma, vellet, ₂elkyä mänettäkkyä mieltänä elkyäkä pöläštykkyä, kun teilä šanottaneh, jotta Hristossan päivä on jo tullun. Elkyä uškokkua tämmöistä pakinua, vaikka kennih šanois teilä, jotta Pyhä Henki šen hänellä ilmotti, tahi myö muka šanoma tahi kirjuttima niin. ₃Elkyä antakkua kenenkänä millänä keinoin pettyä iččienä. Še päivä niät ei tule, kuni ihmiset ei kieltäyvytä ušošta ta kuni ei tule riähän ihmini, kumpani on mänöššä uatuh. ₄Tuo ihmini vaššuštau kaikkie jumalallista. Hiän noštau iččeh korkiemmalla kaikkie, mitä pietäh jumalana tahi millä kumarrellah. Hiän ašettuu Jumalana istumah jumalankotih ta šanou olovah Jumala. ₅Ettäkö muissa, jotta mie pakasin teilä täštä jo šilloin, konša olin tiän luona. ₆Työ tiijättä, mi tuota ihmistä vielä pijättelöy, niin jotta hiän ilmeštyy vašta, konša hänen aika tulou. ₇Jumalan vaštani voima niät kun jo ruatau peitočči. Hänen, ken šitä vielä pijättelöy, on vain enšin mäntävä pois tieltä, ₈ta šiitä ilmeštyy tuo Jumalan sakonan vaššuštaja. Konša Hospoti Iisussa tulou jälelläh, Hiän tappau tuon vaššuštajan oman šuuh henkähykšellä ta hävittäy omalla jumalallisella valollah. ₉Jumalan sakonan vaššuštajan tulomini on šaatanan ruato. Konša hiän tulou, hiän luatiu kummie ta merkkiruatoja, mit muanitetah rahvašta. ₁₀Kaikilla valehkeinoilla še muanittau niitä, ket jouvutah uatuh. Šinne hyö jouvutah šentäh, kun ei tykätty tositietuo, mi ois pelaštan hiät. ₁₁Šentäh Jumala työntäy heilä šuuren ekšytykšen, jotta hyö ušottais valeheh. ₁₂Ta niin šuahah suutun kaikki ne, ket ei ušottu šiih, mi on tosi, vain valittih viäryš.

₁₃Vellet, meilä on täyši šyy aina kiittyä Jumalua teistä, kumpasie Hiän tykkyäy. Jumala valičči tiät pelaštumah enšimmäisinä: Hänen Henki pyhitti tiät ta työ uškoja tosišanomah. ₁₄Täh pelaššukšeh Hiän kučču tiät Hyvän Viessin kautti, kumpasen myö teilä toima, jotta työ šaisija miän Hospotin Iisussan Hristossan jumalallisen valon. ₁₅Šentäh, vellet, pisykkyä lujina ta pitäkkyä kiini niistä opaššukšista, kumpasie myö olemma antan teilä omissa pakinoissa tahi kirjasissa.

₁₆Iče miän Hospoti Iisussa Hristossa ta Jumala, miän Tuatto, kumpani tykkyäy meitä ta omašša armoššah lahjotti meilä ilmasenikusen avun ta hyvän toivon, ₁₇rohkistakkah teitä ta antakkah teilä aina voimua kaikkih hyvih ruatoloih ta pakinoih.