Sakarja 5

₁Go mun fas geahčastin, de mun oidnen girdi girjegearu. ₂Eŋgel jearai mus: “Maid don oainnát?” Mun vástidin: “Mun oainnán girdi girjegearu, mii lea guoktelogi állana guhku ja logi állana govddu.” ₃Son celkkii: “Dát lea garuhus mii manná miehtá eatnama. Ilá guhká leat suollagat báhcán ráŋggáškeahttá, ja guhká leat báhcán ráŋggáškeahttá maiddái dat geat vurdnot vearreváli. ₄Mun lean vuolggahan garuhusa, cealká Hearrá, Almmiveagaid Ipmil, vai dat boahtá suollaga vissui ja dan vissui gii vuordnu vearreváli mu nammii. Dat ássá dohko ja billista oppa viesu, sihke muorraráhkkanasaid ja geđggiid.”

₅Eŋgel guhte sártnui muinna, bođii mu lusa ja celkkii: “Geahča maid dál beasat oaidnit.” ₆Mun jerren: “Mii dat lea?” Son vástidii: “Dat lea gordnefárppal, efamihttu.” Son celkkii vel: “Dát lea oppa eatnama suddovealgi.”

₇De gordnefárpala ladjolohkki loktanii, ja fárpalis čohkkái nisson. ₈“Dát lea lágahisvuohta,” eŋgel celkkii. Son hoigadii nissona ruoktot gordnefárpalii ja bijai ladjolohki fárpala ala. ₉De mun oidnen guovtti nissona lahkoneamen. Sudnos ledje soaját dego stoarkasoaját, ja biegga lei sudno soajáin. Soai bajideigga gordnefárpala bajás albmái. ₁₀Mun jerren eŋgelis guhte sártnui muinna: “Gosa soai doalvuba gordnefárpala?” ₁₁Son vástidii: “Sineara eatnamii. Dohko soai hukseba nissonii tempela, ja go dat gárvána, de efamihttu biddjojuvvo dohko sadjásis.”