Toini kirjani fessalonikkalaisilla 1

₁Mie, Puavila, ta vielä lisäkši Siluani ta Timofei tervehimmä Fessalonikan uškojakuntua, kumpani eläy Jumalašša, miän Tuatošša, ta Hospotissa Iisussašša Hristossašša. ₂Jumalan, miän Tuaton, ta Hospotin Iisussan Hristossan armo ta rauha olkah tiän kera.

₃Miän pitäy aina kiittyä Jumalua tiän tähen, vellet. Ta oikein onki, jotta niin ruamma, šentäh kun tiän uško kašvamistah kašvau ta toini toisen tykkyämini lisäytyy teissä kaikissa. ₄Myö ylpienä kerromma teistä Jumalan uškojakunnissa. Myö olemma ylpiet tiän ušošta ta šiitä, jotta keššättä kaikissa ajelomisissa ta muokissa, kumpasie työ jouvutta käršimäh. ₅Täštä näkyy, jotta Jumalan suutu on oikie. Hiän hyväkšyy tiät omah Valtakuntah, kumpasen takie työ nyt käršittäki.

₆Jumala on oikiemielini: Hiän makšau ahissukšella tiän ahistajilla. ₇A ahissetut, niin tiät kuin miätki, Hiän piäštäy ahissukšista, konša Hospoti Iisussa omien väkövien anhelien kera ilmeštyy taivahašta. ₈Hiän tulou roihuojan tulen kešeššä ta kurittau niitä, ket ei tiijetä Jumalua eikä totella miän Hospotin Iisussan Hristossan Hyvyä Viestie. ₉Heijän kuritukšena on ilmasenikuset uatun muokat. Hiät erotetah Hospotista, eikä hyö piäššä näkömäh Hänen voimua ta jumalallista valuo. ₁₀Näin käypi šinä päivänä, konša Hospoti tulou, jotta Hänen pyhät kunnivoitettais ta kaikki uškojat kiitettäis Häntä. Työ niise oletta heijän joukošša, šentäh kun uškoja miän tovissukšeh. ₁₁Juuri täštä šyyštä myö moliuvumma aina tiän puolešta. Miän Jumala on kuččun tiät omikseh, ta myö molimma, jotta työ oisija tämän kučun arvosie. Šamoin molimma, jotta Hiän voimallah auttais teitä tiän kaikissa hyvissä meininkilöissä ta šuattais loppuh ne ruavot, mit tovissetah tiän ušošta. ₁₂Tällä keinoin työ toisija kunnivuo miän Hospotin Iisussan Hristossan nimellä. Ta Hiän tois kunnivuo teilä miän Jumalan ta Hospotin Iisussan Hristossan armon mukasešti.