Toini kirjani fessalonikkalaisilla 3

₁Lopukši vielä, vellet, moliutukkua miän puolešta, jotta Hospotin šana levieis rutompah ta piäsis muuvvallaki šamah kunnivoh kuin še on tiän kešeššä. ₂Moliutukkua vielä, jotta piäsisimä pahoista ta kelvottomista ihmisistä; eihän kaikki ušota. ₃Hospoti kuitenki on luotettava. Hiän lujentau teitä ta šuojuau kaikešta pahašta. ₄Hospoti on antan meilä uškuo teih, jotta työ nyt ta iellähki ruatta šitä, mitä myö käšemmä. ₅Hospoti ohjakkah tiän šytämet tykkyämäh niin kuin Jumala tykkyäy ta keštämäh niin kuin Hristossa keštäy.

₆Miän Hospotin Iisussan Hristossan nimeššä myö käšemmä teitä, vellet, pisykkyä erošša jokahisešta, ken on laiska eikä elä miän opaššukšien mukah. ₇Tiijättä iče, mitein tiän pitäy ottua mallie meistä. Konša olima tiän luona, niin emmä laisotellun. ₈Myö emmä kenenkänä luona šyönyn ilmaista leipyä, kun ruatoma ta staraiččima yötä päivyä, jotta emmä ois ollun tiän vaivana. ₉Oishan meilä ollun šiih valta, ka tahtoma omalla elämällä näyttyä teilä, mitein pitäy elyä. ₁₀Konša myö olima tiän luona, niin käškimä, jotta ken ei tahtone ruatua, še elkäh ni šyökäh. ₁₁Myö niät kun olemma kuullun, jotta eryähät tiän joukošta laisotellah. Hyö ei ruata mitänä, vain touhutah tyhjänpäiväistä. ₁₂Šemmosie myö käšemmä ta neuvomma miän Hospotin Iisussan Hristossan nimeššä, jotta hyö rauhotuttais, ruvettais ruatamah ta tienattais oma leipä. ₁₃Ka työ, vellet, ruatakkua aina hyvyä, elkyä vaipukkua. ₁₄No kun ken ei totelle, mitä myö täššä kirjasešša šanoma, niin pitäkkyä häntä šilmällä ta pisykkyä häneštä erilläh. Eikö hiän šiitä häpieis. ₁₅Elkyä kuitenki pitäkkyä häntä vihamiehenä, vain opaštakkua häntä kuin vellie.

₁₆Iče rauhan Hospoti antakkah teilä rauhan, aina ta kaikella keinoin. Hospoti olkah tiän kaikkien kera.

₁₇Mie, Puavila, täššä omalla kiällä kirjutan teilä tervehyiset. Tämmöistä on miun kirjutuš, täštä tunnetta kaikki miun kirjaset. ₁₈Miän Hospotin Iisussan Hristossan armo olkah tiän kaikkien kera. Amin.